Fimmtudagurinn 13.

Oft heyrir maður fólk tala um óhappadaga eða nota frasann þetta er bara ekki minn dagur. Ég ætla að byrja þennan pistil á því að segja að þetta var ekki minn dagur, hann var algert klúður. Þrátt fyrir að í dag hafi verið tekin skóflustunga að Sæmundarskóla þá mun ég ekki minnast dagsins fyrir það. Er þetta nóg drama í upphafi færslu??

Þegar ég kom fram í morgun eftir þetta viðbjóðslega veður mætti mér risastór pollur á parketinu. Óþéttur gluggi og parketið stórskemmt. Frábært að byrja daginn svona. Ég þurrkaði því gólfið og stillti ofninn á heitasta hitann og fór í ræktina. Ég náði góðum klukkutíma fyrir hálfátta. Fór svo í sturtu og það allt og fer svo fram og kemst af því mér til mikillar gleði að nýju skórnir sem ég hafði keypt í Boston voru horfnir úr skóhillunni. Ég meina hver stelur annarra manna notuðum skóm? Er ekki allt í lagi með fólk?

Vinnudagurinn gekk svo svona la, la en við ræðum það ekki hér. Svo endaði kvöldið á því að næstum kviknaði í íbúðinni hjá Gunnu systir. Hvað var það?

Á morgun væri því réttast ef ég myndi bara hrúga mér undir sæng og halda þar til.

ps. Hugmynd af jólagjöf.....NÝJIR SKÓR!!!!!