Enn einn dagurinn í eymd og volæði.

Ég treysti mér ekki vinnuna í morgun frekar en í gær. Nú er ég farin að fá mjög svo undarlegan verk í tennurnar í bland við stinginn í eyranu. Er það ekki ávísun á eitthvað vesen í holunum í hausnum? Úfff vona það besta og bryð íbúfen eins og smarties. Ég er segja ykkur það ég hef ekki farið í ræktina síðan á miðvikudegi fyrir páska...skelfilegt.

Ég eyddi deginum undir sæng með frú Sigríði á tánum og kláraði bók sem búin er að vera alltof lengi á náttborðinu. Flugdrekahlauparinn hét hún. Æðisleg sem lýsir ömurlegum aðstæðum fólks í Afganistan. Hvaða rugl er þetta í þessu liði þarna niðurfrá? Hvers konar skepnuskapur fer þarna fram í skjóli trúarinnar? Úffff...best að segja kannski sem minnst, kannski kann einhver þeirra íslensku. Ég ráðlegg ykkur þó að lesa þessa sögu ef þið hafið ekki gert það nú þegar.

Ég vil svo senda honum karli föður mínum hamingjuóskir. Hann var heiðraður svo mikið í gær að maður svífur á pínu montskýi í dag. Hann átti þetta svo hrikalega mikið skilið. Pabbi minn er yndislegur maður sem gerir allt fyrir alla, ég reyni eftir fremsta megni að líkjast honum. Til hamingju elsku pabbi minn :)

Góðar stundir.