Að ári verðum við...

..í Grikklandi. Ég meina Gugga hefur sambönd þar eins og í Noregi. Á reyndar eftir að koma í ljós hvað verður en allir voru þvílíkt spenntir fyrir þessu í gærkvöldi reyndar undir áhrifum gleðivökva. Gaman að þessu. Grikkland var svo sem ekkert betri eða verri sigurvegari en hver annar. Við hituðum upp heima hjá Ingu sem alltaf heldur bestu partýin, byrjuðum að dansa og hoppa og drekka, fórum í drykkjuleiki og Siggi varð að drekka 19 sopa í einu.....tíhí og vei fyrir Janusi.

Það fór ekkert á milli mála á Nasa að Noregur átti uppáhaldslag Íslendinga, fólkið bara flippaði í öll ÞRJÚ skiptin sem Palli spilaði það. Vá! hvað var gaman. Vá! hvað var geðveikt gaman. Vá! Vá! Vá! Þakið ætlaði af kofanum þegar gömlu Eurovisíon fararnir troðu upp - Minn hinsti dans, Eitt lag enn, Heaven, Nei eða já, Nína (nína, nína, nína) og svo sjálfur Gleðibankinn. Alveg magnað að heyra alla á staðnum kalla aftur, aftur, aftur þegar Nína kláraðist og meira, meira, meira þegar Gleðibankinn kláraðist. Algjörlega frábært! Við brenndum skónum allverulega á gólfinu, eða eiginlega á teppinu því dansgólfið var fullt, skipti svo sem engu máli því það var meira að segja dansað á dollunni. Einhvern tíma seint fór Janus heim, fórum í leigubílaröð dauðans, einn og hálfur tími að bíða eftir bíl. Hiti undir frostmarki og damm hvað ég hefði viljað vera í buxum. Var lengi að ná upp yl í skankana undir tveimur dúnsængum og bleikum náttkjól. Gat ekki annað en hlegið í bælinu bæði út af frábæru kvöldi og fíflagangi í barnalegum manneskjum, sumir ætla að vera fimmtán að eilífu.

Í dag var svo CISV dagurinn og ræs klukkan tíu! Janus áfram í pilsi, soldið glær og hlaupandi í hverjum leiknum á fætur öðrum. Varð meira að segja sigurvegari í leik sem gekk út á það að láta aðra henda niður ruslatunnu. Ekki spyrja. Maður varð rennsveittur og móður eftir þau átök :) Svo fórum við á fararstjórafund og ansi fór þá að þynnast þrettándinn. Hefði betur sleppt áreynslunni á undan. Úff! Var meira að segja með svona þynnkuskjálfta og aukaframleiðslu á munnvatni (sem er aðeins undanfari að einu!!!) Það bjargaðist að lokum með panódíl og gulrótum. Það styttist verulega í ferðina. Við fljúgum 23.júní til Baltimore, daginn eftir til Charlotte og þaðan til Chattanooga, verðum komin þangað korter yfir hádegi 24. júní (á Jónsmessunni sjálfri) - af því að ég gleymi því pottþétt þegar ég kem út: til hamingju með afmælið þann dag Gugga og Frímann! Búkolla á ensku verður aðalatriði íslenska hópsins, auk keðjusöngsins Sá ég spóa, útskýringu á nafnakerfi okkar Íslendinga, og síðast en ekki síst Eldur (rauður), vatn (blár), ís (hvítur) sem saman búa til leik um íslenska fánann. Svo á að gefa fólkinu eitthvað íslenskt að borða t.d. harðfisk, flatkökur, hangikjöt, lakkrís, þrist, bláan ópal, lýsi, hákarl.....? Fleiri hugmyndir? Heimkoma er svo klukkan hálf sjö 22 júlí - þá búin að ferðast í tæpa 19 tíma, það verður challance með fjögur 11 ára börn.

Frétti það áðan að þessi aumingja maður sem tók þá ákvörðun að drepa annan mann þarna í Kópavogi um daginn, bjó í risinu í húsinu mínu. Flutti reyndar fyrir tveimur mánuðum síðan. Þetta hlýtur að vera mjög þung byrði að bera, en náttúrulega algjörlega sjálfskapað. Kynni mín af þessum manni voru góð, brosmildur, myndarlegur og duglegur strákur. Eftir standa tvær ungar mæður í miklum vandræðum. Kona mannsins sem dó, ólétt með ungt barn og kona mannsins sem tók lífið. Nú er hún líka "ein", með níu ára barn og annað nýfætt og þar að auki tengdamömmu sína á heimilinu. Það hefði verið óskandi að maðurinn hefði stoppað við og hugsað um það sem eftir stendur. Hvernig getur fólk tekið svona ákvarðanir.

En......alltaf að enda á góðum nótum. Eiríkur Hauksson sagði í gær: í gegnum árin hafðið þið tekið mikið út úr Gleðibankanum, í kvöld ætlum við að tæma hann. Miðað við gleðina sem ríkti í gær er alveg ábyggilegt að Bónus feðgar eða einhverjir álíka high on life verða að leggja eitthvað til málanna.

Takk fyrir kvöldið Gugga, Inga, Siggi, Alla, Edda og hinir rúmlega 2000 sem voru á Nasa. Við tökum á því í Aþenu að ári!!!