Poppy og Dingan!

...heitir bókin sem ég fékk í afmælisgjöf frá Ingu. Mjög skemmtileg og auðlesin saga. Hún er um stelpu sem á ímyndaða vini sem hún týnir, þeir týnast og bróðir hennar finnur þá látna. Ósýnilegu vinirnir eru svo jarðaðir og allir í bænum mæta í jarðarför. Síðustu línur sögunnar segja meira en ég get reynt að klúðra hér niður. Þessar línur segja ekkert um sögulok svo ég skemmi ekki fyrir ykkur ánægjuna af því að lesa þessa bók.

...og mannkynið heldur að við séum algjörir rugludallar, en það fólk getur bara reynt að tala við rassgatið á sjálfu sér, sama er mér. Enda eru þetta allt saman hálfvitar sem vita ekkert hvernig það er að trúa á eitthvað sem maður sér varla með berum augum eða hvernig það er að leita að einhverju sem er alveg ótrúlega erfitt að finna.

Byrjuð í spinning aftur, þetta var orðið óþarflega langt páskafrí. Það var svo þurrt og þungt loft í salnum í dag að Janus fékk astmaeinkenni....ég get svarið það að það eru nokkur ár síðan ég fékk síðast astma og þá við allt aðrar aðstæður sem eiga ekkert skylt við heilsurækt. Ég fæ alltaf smá hræðslueinkenni þegar svona andarteppa magnast upp, það er eins og einhver haldið utan um mig og kreisti svo það er ekkert pláss til þess að fylla lungun, þarf að pína loftið niður...Mun heimta opinn/opna glugga í næsta tíma.

Hvað varð um vorið? Hvað varð um hitann? Hvað varð um eitthvað fleira sem mig vantar í tilveruna akkúrat á þessu augnabliki en geri mér ekki alveg grein fyrir hvað er, sé það ekki með berum augum og finnst frekar að finna það?