Í tilfefni dagsins

Ég hef aldrei fundið skýringu á því hvers vegna minningagreinar í Morgunblaðinu höfða svona til mín. Það er eitthvað við þessi skrif sem tilfinningaboltinn Janus fílar. Það er ekki hægt að fá betri lýsingu á þeim manneskjum sem eru að kveðja þennan heim heldur en úr minningargreinum. Ég skrapp á Selfoss í dag og komst aðeins í Moggann. Það er alltaf sorglegt að lesa minningargreinar þá sérstaklega þegar ungt fólk fellur frá. Ég hef í gegnum tíðina klippt út úr blöðunum það sem setur tilfinningar mínar í hnút og skrifað það í grænu bókina mína.

Í einni af minningargreinunum þessa vikuna var að finna afskaplega fallegt ljóð sem fjallar um vináttu og þó svo þarna sé minnst á dauðann get ég ekki annað en sýnt ykkur þetta ljóð. Látum það minna okkur á það mikilvægasta í þessum heimi.

Í grenndinni veit ég um vin, sem ég á,
í víðáttu stórborgarinnar.
En dagarnir æða mér óðfluga frá,
og árin án vitundar minnar.

Dapurleg skilaboð dag einn ég fékk,
að dáinn sé vinurinn kæri.
Ég óskaði þess, er að gröf hans ég gekk,
að í grenndinni ennþá hann væri.

Sjálfur, ef vin þú átt góðan í grennd,
gleymd ekki hvað sem á dynur,
að albesta sending af himnum send,
er sannlægur og einlægur vinur.

Það var fallegur dagur í dag.