Skokkið!

Ég var að skokka. Úti var stillt veður. Það var nístingskalt. Þegar ég hljóp myndaði andardrátturinn hvít ský allt í kringum mig. Það var dauðaþögn, eina hljóðið sem heyrðist var þegar fætur mínir lentu á jörðinni. Það var myrkur. Smá skíma frá götuljósum hinum megin í Voginum og tunglsljósið baðaði allt sérkennilegri blárri birtu.

Allt í einu heyri ég eitthvað, ég sný höfðinu í átt að hljóðinu og þá sé ég upp í ginið á einhverri hræðilegri skepnu sem stekkur á mig. Rétt áður en skepnan læsir beittum tönnunum í mig...............hrekk ég upp. Ég ligg í rúminu í svitabaði. Þetta var víst bara vondur draumur. Hver er góður að ráða drauma?

Og loksins, lokins langþráð prinsessa. Margrét Lin vertu velkomin í fjölskylduna. Þú ert ekkert smá heppin ung stúlka.