Úfffff.....ég bara varð að koma þessu frá mér!!!

Ég fór í Smáralind á sunnudaginn. Ég verslaði smá en hvatti mest aðra til að máta og máta og máta. Alla vega eftir nokkra stund þar, fann ég þörf hjá mér að heimsækja salernið. Kemur fyrir á bestu bæjum! Nú ég geng að klósettunum sem næst eru og valdi mér bás sem leit út fyrir að vera hreinastur. Við tekur þessi yndislega stund þið vitið…hér er ró og hér er friður!!! Þá gerist það sem allir óttast sem í þessari aðstöðu eru. Ég heyri að hurðinni er hrundið upp og hratt fótatak stappar eftir gólfinu. Básinn minn hristist til þegar hurðin á básnum við hliðina þrykktist í hann. Ég get ekki lýst því hvaða hugsanir flugu í gegnum hugann þegar ég heyrði að ÞAÐ sem var búið að læsa sig inni á básnum við hliðina á mér var að rífa niður um sig buxurnar. Fuck! Ég stóð upp og reyndi að flýta mér að ljúka minni fyrrum kyrrlátu stund. Ég vissi alveg við hverju mátti búast, ég meina engin kvenmaður flýtir sér svona á dolluna ef hún þarf að gera sama hlut og ég! En ekkert, ekkert, ekkert hefði getað búið mig undir það sem drundi á hljóðhimnunni. OJ. Þið sem hafið heyrt prumpdiskinn minn...þarna var framleiðandinn mættur, með stunum og öllu! Oj bara!

Framvegis mun ég gera þarfir mínar á dollunni heima. Ég dreif mig út áður en greyið við hliðina á mér kom fram, því þá hefði ég í hreinskilni kafnað úr hlátri. Þetta verður leyndarmálið okkur um aldur og ævi. Þegar ég yfirgaf þennan fyrrum friðsæla stað hljómaði þessi vísa í huga mér…Á kamrinum sit ég og kúka á fulla, að kafna úr fýlu því ég er með drullu. Á jesús ég kalla og alla guðs engla, því görnin á mér er að rifna í hengla.

…..góðar stundir.